Święta Agata



"Dobra" jej miano i dzisioj ta data. 
Sycylijsko świyntŏ , tłumaczōm Agata
Tam ôna rodzono, we mieście Katani
Chowali jōm z Bōgym, ôjcowe kochani.

Pobożnie, cnotliwie dŏwali jej szkoła 
Gŏdali że dziołcha, o duszy anioła. 
Trefła sie im cera, przecudnyj urody.
Niy jedyn startował, i stary i młody.

Agata nie chciała żodnego karlusa 
Jej ciało i serce dała dlo Jezusa
Jedyn abo drugi, nich jej skarby dowo. 
Ôna dlo Jezusa swe dziywictwo chowo.

Kwicjan na Sycyli ino powiym tela 
Zechcioł jom za baba, ta przecudno frela.
Agata pedziała, niy bydzie nic z tego.
Bo jo ślubowała dlo Pana świyntego.

Chopa znerwowała, pana nadyntego.
Odmowōm ruszyła, jego chopskie ego.
Pado niy popuszcza ôna moja bydzie.
Niy byda przez baba durś łaził we wstydzie.

Zaczyli w cesarstwie czas prześladowania.
Kwicjan już wymyślił, już się biere za nia.
Schowoł jom w hereszcie , zawar srogie wrota
Wybija ci z gowy, wiara i ta cnota.

Zaczyli nad dziołchom szatańskie praktyki
Dali pod opieka do jednyj motyki 
Co jom miała skludzić kaś na grzeszno drōga. 
Bez cnoty, godności tam kaj niy ma Boga. 

Afrodyzja, cery i rozpustne frele
przez dni ze 30 ôstŏwali w dziele,
Nic niy poradzili i pokój jej dali,
Kwicjanowi nazod w pazury ôddali. 

Wzion jom torturować, czytać wom niy koża.
rozgrzŏnym żelazym, batym, ôstrzym noża .
W końcu oszpecili jej przcudne ciało.
Tu wōm niy napisza, co rychtig się stało.

Tak ôkaleczono wciepali do lochu.
By dogorywała boroka po trochu.
We wiynzinnyj celi, doczekała cudu.
Pokŏzoł się świynty, wśród smrodu i brudu.

Pioter świynty prziszeł, we roli doktora.
W ciynżkich chwilach ludzi, jedyno podpora.
Uleczył jej ciało, niy ma żŏdynj rany 
Za wierność odpłacił, jej Jezus kochany.

Jak się Kwicjan zwiedzioł, wezwoł jōm do siebie. 
Kŏzoł jej się wyrzec wszystkich świyntych w niebie.
Zoboczył jej ciało nic nie umynczone
to kozoł jōm wciepać na wōngle rozgrzŏne.

Jak zoboczył zbawca, dziołcha dogorywo. 
Zatrzynsła sie ziymia, tak tam czynstŏ bywo.
Zlynkli się wszyscy, że to znak od Boga
Przestali jōm mynczyć bo nastała trwoga.

Wszyscy uciekali, Agata ôstała 
I z wielkim uśmiechem, tam ducha oddała.
Nawet tyż gŏdali, że na jej pogrzebie .
Byli aniołowe, wszyscy co som w niebie.


© 2024 Rzymsko – Katolicka Parafia Św. Wawrzyńca w Mokrem Wszelki prawa zastrzeżone